Συχνότητα & ηλικίες εμφάνισης της Υμενίτιδας :
- Η υμενίτιδα του ισχίου αποτελεί συχνή αιτία χωλότητας στα παιδιά.
- Εμφανίζεται σε 2 με 5 φορές μεγαλύτερη συχνότητα στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια.
- Αφορά κυρίως παιδιά 3-10 ετών.
- Η εμφάνιση σε βρέφη ή σε μεγαλύτερα παιδιά, αν και είναι δυνατή, είναι σπανιότερη.
Τα αίτια είναι:
- μικροβιακή φλεγμονή,
- ιογενής φλεγμονή
- ή σύνδρομο υπέρχρησης (overuse sdr.)
Πρόκειται για μη ειδική και αυτοϊώμενη φλεγμονή η οποία μπορεί να σχετίζεται με ιογενή λοίμωξη, όπως η αμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα και παθήσεις των ανώτερων αναπνευστικών οδών ή να οφείλεται σε αλλεργικά αίτια, ή σε υπέρχρηση και τραυματισμούς μικρής κυρίως έντασης.
Υπάρχουν πιθανά δύο είδη επώδυνου ισχίου. Το πιο συνηθισμένο προκαλείται από συλλογή υγρού στην άρθρωση του ισχίου το οποίο εμποδίζει την καλή λειτουργία της άρθρωσης. Το υγρό μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα με υπερηχογράφημα ισχίου, αν και η κλινική εικόνα είναι συνήθως αρκετή. Το δεύτερο είδος προέρχεται πιθανά από φλεγμονή λεμφαδένων στην κοιλιακή χώρα από ίωση.
Μικροβιακή λοίμωξη της άρθρωσης πρέπει να αποκλειστεί. Ένα παιδί με σηπτικό ισχίο παρουσιάζει συνήθως υψηλό πυρετό. Κάθε κίνηση του ισχίου είναι εξαιρετικά επώδυνη. Σ’ αυτή την περίπτωση το παιδί πρέπει να εισαχθεί στο Νοσοκομείο για χειρουργικό καθαρισμό της άρθρωσης και αντιβίωση. Εξετάσεις αίματος και ακτινογραφίες πρέπει να γίνουν επίσης.
Άλλη μία σπάνια περίπτωση είναι η νόσος Perthe’s. H ακτινογραφία θα δώσει τη διάγνωση αλλά το πρόβλημα μπορεί να πάρει 6-8 εβδομάδες για να φανεί ακτινολογικά. Η υμενίτιδα γίνεται καλύτερα μέρα με τη μέρα ενώ η νόσος Perthe’s όχι. Θα χρειαστούν επαναληπτικές ακτινογραφίες αν η χωλότητα και ο πόνος συνεχιστούν. Άλλα πιο σπάνια αίτια είναι η επιφυσιολίσθηση, οι όγκοι,αλλά αυτά θα φανούν στην ακτινογραφία. Έτσι κάθε παιδί που χωλαίνει και δεν βελτιώνεται πρέπει να υποβληθεί σε ακτινολογικό έλεγχο.
Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από οξεία ή προοδευτική εμφάνιση πόνου στην περιοχή του ισχίου, ο οποίος αντανακλά προς τη βουβωνική περιοχή και την πρόσθια – έσω επιφάνεια του μηρού έως το γόνατο. Η πάθηση μάλιστα είναι δυνατόν να διαφύγει στα πρότυπα στάδιά της και να θεωρηθεί πρόβλημα που προέρχεται από το γόνατο. Η κινητικότητα της άρθρωσης και κυρίως η έσω στροφή του ισχίου σε κάμψη είναι περιορισμένη, ενώ διαπιστώνεται επίσης περιορισμός της απαγωγής και της έκτασης του ισχίου. Μπορεί επίσης να υπάρχει σύγκαμψη της άρθρωσης. Η χωλότητα αποτελεί χαρακτηριστικό σύμπτωμα και κυμαίνεται από απλή δυσκολία στη βάδιση μέχρι πλήρη αδυναμία να δώσει βάρος το παιδί στο πόδι του. Θερμοκρασία του παιδιού όταν είναι αυξημένη αντιπροσωπεύει χαμηλή πυρετική κίνηση.
Από το ιστορικό είναι δυνατό να καταγράφεται φλεγμονή η οποία είναι συνήθως σε αποδρομή.
Υγρό στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να συγκεντρωθεί ύστερα από πτώση στο ισχίο ή υπερβολική δραστηριότητα, ειδικά άλματα. Γενικά δραστηριότητες που μεταφέρουν μεγάλο φορτίο στην άρθρωση. Γι’ αυτό και ο τύπος αυτός είναι πιο συνηθισμένος στα αγόρια. Έχει πιθανολογηθεί ότι ιογενής λοίμωξη του ισχίου μπορεί να προκαλέσει υμενίτιδα, αλλά ποτέ δεν έχει βρεθεί ιός στο ισχίο. Παρ’ όλα αυτά πολλές φορές υπάρχει ιστορικό πρόσφατης ίωσης. Πιθανό είναι μία ίωση να αδυνατίζει προσωρινά την άρθρωση και την κάνει ευάλωτη σε μικροτραυματισμούς που σε άλλες συνθήκες δεν θα δημιουργούσαν υμενίτιδα.
Ο εργαστηριακός έλεγχος είναι φυσιολογικός, αλλά ο αριθμός και ο τύπος των λευκών αιμοσφαιρίων, η ταχύτητα της καθίζησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων και ο τίτλος αντιστρεπτολυσίνης ΑSTO πρέπει να ελέγχονται για τον αποκλεισμό μικροβιακής φλεγμονής. Ο αιματολογικός έλεγχος που αποκαλύπτει αύξηση της τιμής της Ταχύτητας Καθίζησης Ερυθρών (ΤΚΕ) άνω των 20 χιλιοστών την ώρα, της C αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) άνω των 2 mg/dL των λευκών αιμοσφαιρίων άνω των 12000 /mm3 είναι παθολογικός. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αύξηση της θερμοκρασίας του παιδιού > 38.5ο C και την πλήρη αδυναμία βάδισης είναι ενδεικτικός σηπτικής φλεγμονής της άρθρωσης η οποία χρήζει άμεσης ιατρικής εκτίμησης με παρακέντηση της άρθρωσης και έναρξης της κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής.
Η παρακέντηση της άρθρωσης η οποία γίνεται υπό υπερηχογραφική ή ακτινοσκοπική καθοδήγηση δεν αποτελεί εξέταση ρουτίνας, αποκαλύπτει υγρό διαυγές, καθαρό και άσηπτο και αποκλείει την σηπτική αρθρίτιδα σε περίπτωση που υπάρχουν ενδείξεις για την παρουσία της τελευταίας.
Την παρουσία υγρού στην άρθρωση μπορεί να επιβεβαιώσει το υπερηχογράφημα.
Ο ακτινολογικός έλεγχος είναι αρνητικός για παθολογικά ευρήματα αλλά είναι χρήσιμος για τον αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων που προκαλούν άλγος στην άρθρωση του ισχίου, όπως η επιφυσιολίσθηση και η οστεοχονδρίτιδα της μηριαίας κεφαλής και ο τραυματισμός των οστών της άρθρωσης.
.png)
Η διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει κυρίως τη σηπτική αρθρίτιδα ο οποία πρέπει να αποκλείεται νωρίς από τη διάγνωση και να αντιμετωπίζεται άμεσα, την οστεοχονδρίτιδα της μηριαίας κεφαλής (Legg-Calve-Perthes), τον ρευματικό πυρετό και τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την κατάκλιση, τον περιορισμό της δραστηριότητας του παιδιού και την αποφυγή βάδισης, ενώ είναι δυνατό να χρειαστεί η εφαρμογή δερματικής έλξης με το ισχίο σε κάμψη. Χορηγούνται απλά αναλγητικά για την ύφεση του πόνου, ενώ η ασπιρίνη πρέπει να αποφεύγεται. Η θερμοκρασία του σώματος πρέπει να παρακολουθείται, ώστε να μην διαφύγει μια πιθανή μικροβιακή φλεγμονή.
Όπως αναφέρθηκε, η πάθηση αυτοϊάται έτσι ώστε σε 1 έως 3 εβδομάδες μετά την προσβολή δεν υπάρχουν πλέον συμπτώματα. Υποτροπή όμως είναι δυνατή. Έχει αναφερθεί ότι σε ποσοστό μικρότερο του 5 % η παροδική υμενίτιδα ακολουθείται από τη νόσο του Perthes αλλά η συσχέτιση των δύο αυτών διαφορετικών νοσολογικών οντοτήτων δεν έχει αποδειχθεί.
Αν το παιδί είναι καλά και μπορεί να κουνήσει το ισχίο χωρίς σοβαρό πόνο μπορεί άνετα να αντιμετωπιστεί στο σπίτι με αυστηρή ανάπαυση και παυσίπονα. Ο πόνος συνήθως φεύγει σε λίγες μέρες. Το παιδί μπορεί να κουτσαίνει για λίγο, ειδικά αν αρχίσει να παίζει και να τρέχει πολύ σύντομα. Αν υπάρχει αμφιβολία, ίσως και λόγω κάποιας ήπιας πυρετικής κίνησης, ακτινογραφίες και εξετάσεις αίματος πρέπει να γίνουν. Αν οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές το παιδί μπορεί άνετα να αντιμετωπιστεί στο σπίτι. Αν ο πόνος είναι δυνατός και οι εξετάσεις αίματος παθολογικές, το παιδί πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο για παρακολούθηση. Μερικές φορές πρέπει να πάρουμε υγρό από το ισχίο με γενική αναισθησία, προκειμένου να αποκλειστεί μικροβιακή λοίμωξη. Αυτό συνήθως βοηθάει τον πόνο γιατί ελαττώνεται η πίεση στην άρθρωση και επίσης επιβεβαιώνεται η διάγνωση.
Επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες επιτρέπεται 4 έως 6 εβδομάδες μετά την ύφεση των ενοχλημάτων.
Με την αγάπη που ξέρετε! ΌλαΓιαΤηνΥγείαΜου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου