Κεφάλαιο 2: Το πουλί
Όταν λοιπόν είχαν βγει για την βόλτα τους, η Πανωραία πρόσεξε κάτι περίεργο να επιπλέει στον ωκεανό μα ήταν πολύ μακριά για να το δούνε, στην αρχή φάνηκε για ένα απλό μαύρο ρούχο - υπήρχε λίγή ομίχλη στην θάλασσα-, όταν όμως πλησίασαν, αντίκρισαν ένα γεράκι που ήταν αναίσθητο μέσα στο νερό.
Η πρώτη σκέψη της Πανωραίας ήταν να βατουτίξει μέσα στην θάλασσα και να το σώσει, όμως ο Παυσάνιας ήταν τέρμα αρνητικός σε αυτό το θέμα και τότε γύρισε και της είπε << καλά τώρα σοβαρά μιλάς? Για ένα πουλί θα ρισκάρουμε την ζωή μας?>> , τότε εκείνη του είπε: Αυτό το γεράκι είναι και αυτό μια ζωή, είναι καθήκον μας να το προστατεύουμε και να το σώσουμε.
Ο Παυσανίας τότε κατάλαβε το λάθος του, πλησιάσανε πιο κοντά και πιάσανε το γεράκι και πήγαινε τότε στη ακρογιαλιά.
Τότε το ξαπλώσανε και του κάνανε μαλάξεις για να συνέλθει και εκείνη την στιγμή το γεράκι έφτυσε το νερό και γύρισε και κοίταξε την Πανώραία.
<< Σε ευχαριστώ>> ψέλλισε το γεράκι και οι δυο τους είχαν παγώσει καθώς το πουλί μπορούσε να μιλήσει.
<<Παρακαλώ>> είπαν και οι δύο τους, ήξεραν πως το γεράκι δεν θα τα μπορούσε να μείνει μόνο του, έτσι η Πανωραία πηρέ το γεράκι μαζί της στο σπίτι για να το προσέχουν μέχρι να γίνει εντελώς καλά
Η Πανωραία του έκανε μια ωραία φωλιά από μια παλιά μπλούζα του Παυσανία και την έβαλε μέσα σε ένα καλάθι.
- Είναι πολύ ωραίο και μαλακό
- Δεν μου είπες όμως το όνομά σου
- Σόναπ με λένε…
- Χάρηκα Σόναπ..
Στο μεταξύ ο Παυσανίας έκοβε βόλτες εδώ και εκεί, σαν κάτι να τον ενοχλούσε….
Zoe Szymon, η τέχνη στη ζωή!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου