Το πείραμα με την monopoly που έδειξε την συμπεριφορά των ανθρώπων ανάλογα με τα λεφτά και την δύναμη που είχαν

Στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ, ο κοινωνικός ψυχολόγος Paul Piff μάζεψε περίπου 200 προπτυχιακούς φοιτητές και τους έστειλε σε δωμάτια χωρίς παράθυρα για να παίξουν το επιτραπέζιο παιχνίδι Monopoly. Με μια τυχαία ρίψη νομίσματος, ένας από τους παίκτες σε κάθε παιχνίδι επιλέχθηκε ως ο «πλούσιος» παίκτης, κάτι που τους παρείχε μυριάδες πλεονεκτήματα: έλαβαν τα διπλάσια χρήματα από τα αρχικά χρήματα του παιχνιδιού. είχαν το δικαίωμα να διπλασιάσουν το κανονικό μπόνους για να περάσουν το «Go»· και τους επετράπη να ρίξουν δύο ζάρια αντί για ένα.

Paul Piff

Οι τροποποιημένοι κανόνες κατέστησαν σαφές στους περισσότερους συμμετέχοντες ότι αποτελούσαν μέρος κάποιου είδους μελέτης συμπεριφοράς, αλλά δεν ήταν σίγουροι για τον σκοπό της, έτσι απλά έπαιξαν σύμφωνα με τις οδηγίες. Με τη χρήση κρυφών καμερών, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι μέσα σε 15 λεπτά, οι περισσότεροι πλούσιοι παίκτες άρχισαν να εκδηλώνουν ακούσιες κυρίαρχες συμπεριφορές. Χτύπησαν τα κομμάτια του παιχνιδιού τους πιο δυνατά στο ταμπλό, έκαναν ανοιχτές εκδηλώσεις πανηγυρισμού, χλεύασαν τους φτωχούς παίκτες για τις ατυχίες τους και έφαγαν πολύ περισσότερα από τα δωρεάν κουλούρια που προσφέρονταν. Αλλά όταν πήραν συνέντευξη μετά το παιχνίδι, η πλειονότητα των πλούσιων παικτών έτειναν να αναφέρουν τη δική τους αγωνιστική ικανότητα για τις νίκες τους, δίνοντας ελάχιστη ή καθόλου πίστωση στο αρχικό, συντριπτικό και τυχαία εκχωρημένο οικονομικό πλεονέκτημα.

Το εύρημα είναι εντυπωσιακό και δείχνει το πώς αντιλαμβάνεται το μυαλό μας την ύπαρξη προνομίων, πόσο δεδομένα τα θεωρεί-και συνεπώς πόσο εύκολα ξεχνά την ύπαρξή τους, αποδίδοντας τις όποιες επιτυχίες μας αποκλειστικά στη δική μας προσπάθεια.

Μια σχετική μελέτη από την ίδια ομάδα ερευνητών πραγματοποιήθηκε στην Καλιφόρνια, όπου ο νόμος απαιτεί από τους οδηγούς να σταματούν για τους πεζούς που περιμένουν να περάσουν σε διάβαση πεζών. Η μελέτη έδειξε ότι υπάρχει ισχυρή αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ του ακριβού κόστους ενός αυτοκινήτου και της τάσης του οδηγού του να υποχωρεί στους πεζούς.

Ο Piff σπεύδει ωστόσο να διευκρινίσει πως αυτού του τύπου οι συμπεριφορές δεν αφορούν φυσικά αποκλειστικά και μόνο τους πλούσιους ανθρώπους. “Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν μια εσωτερική πάλη ανάμεσα στο προσωπικό τους συμφέρον και στο συμφέρον των άλλων”, αναφέρει σχετικά.

Το κοινό συμπέρασμα των μελετών αυτών είναι πως, όσο πιο πλούσιος είναι κανείς, τόσο πιθανότερο είναι να διαμορφώσει μια αντίληψη προσωπικής επιτυχίας και επιτευγμάτων, που θα πραγματοποιούνται εις βάρος των ανθρώπων του περίγυρού του.

Με την αγάπη που ξέρετε! Ian 

Πηγή: damninteresting.com

Δείτε παρόμοια άρθρα εδώ